İbn-i Haldun’un esas meselesi, medeniyet sorunudur. O umran olarak adlandırdığı geniş bir medeniyet kavramından hareket eder. Bir toplumun bütün özelliklerini, yaptıklarını, ürettiklerini ortaya koyan yeni bir bilimden söz eder. Bu yeni bilimin konusu yerleşik ve göçebe hayatın bir sosyolojisini oluşturmaktır. Medeniyetlerin doğuş, çıkış ve çöküş
sebeplerini konu edinen ve açıklamaya çalışan tarih bilimi ise felsefenin bir dalıdır. Ancak tarihçi bunun için uygun ve yeterli donanıma da sahip olmalıdır. İbn-i Haldun, Aydınlanma Çağı düşünürlerinden üç asırdan fazla bir zaman öncesinde, toplumsal
olayların, toplumsal yasalara uyduğunu vurgulamıştır.İbn-i Haldun, Mukaddime’nin dördüncü ve özellikle beşinci bölümlerinde iktisadi konulara yer vermiştir. Beşinci bölüm bir anlamda, iktisat sosyolojisidir. Bu bakımdan, iktisadi ve mali sosyolojinin de on dördüncü yüzyılda İbn-Haldun’la başladığını söyleyebiliriz.