İktisadi büyüme gelişmiş ülkelerin, kalkınma ise az gelişmiş ülkelerin gerçekleştirmeye çalıştıkları bir hedeftir. Bir ülkede üretim artışı ya tam istihdamın altında kullanılan iktisadi kaynakların daha etkin kullanılmaya başlanması yoluyla ya da tam istihdamda kullanılan kaynak miktarına yenilerinin eklenmesi yoluyla gerçekleşir. Birinci durum kalkınma, ikinci durum büyümedir. İktisadi büyüme teorileri tam istihdamı veri almakta ve ancak bu koşulu gerçekleştiren ülkelerle yani gelişmiş ülkelerle ilgilenmektedir. İktisadi büyüme ekonominin gövdesiyle genişlemesi olduğuna göre, emek, sermaye, doğal kaynak ve teknoloji gibi üretim faktörlerinin bir veya bir kaçının artması sonucu meydana gelen hâsıla artışıdır. Oysa az gelişmiş ülkeler yapısal sorunlar, sermaye yetersizliği ve işsizlik gibi özelliklerinden dolayı tam istihdamın altında bulunmaktadır.

İktisadi büyüme ile kalkınma arasındaki temel farklardan biri de büyümenin niceliksel, kalkınmanın ise daha çok niteliksel unsurları içermesidir. Büyüme, üretimin ve kişi başına düşen gelirin arttırılması olduğuna göre nicelik bakımından ortaya çıkan bir değişikliktir. Bir ekonominin büyümesi, mutlaka o ekonominin yapısal değişimini gerektirmez.

Kalkınma her ne kadar iktisadi büyümeyi içerse de sadece var olanın niceliksel olarak büyümesi anlamına gelmemekte, olumlu anlamda yeni bir yapının kurulmasını da öngörmektedir. Yapısal değişim kalkınmanın niteliksel yönünü temsil etmektedir. Kalkınma tanımındaki temel vurgu kalkınmanın iktisadi büyümeden farklı olarak yapısal bir değişim sürecini içermesidir. Yapısal değişim ekonomik, sosyal, siyasal ve kültürel alanlarda yaşanan, bazen sayılarla ölçülebilen, bazen de ölçülemeyen ancak gözlenebilen veya hissedilebilen sosyo-ekonomik gelişmeleri ifade eder.