İktisadi gelişmeyi daha çok ülke içi faktörlerle açıklayan gelişme aşamaları ve yapısalcı yaklaşımlara duyulan ilgi, aldıkları bir takım eleştiriler doğrultusunda, giderek azalmıştır. 1960’lı yılların sonlarına doğru, az gelişmişliğin içsel faktörler yerine dışsal faktörlerle sorgulandığı uluslararası bağımlılık modelleri giderek artan bir destek bulmaya başlamıştır. Bağımlılık okulu mensuplarının en önemli ortak noktaları, az gelişmişliğin az gelişmiş ülkeler dışından (dışsal faktörler) kaynaklandığını kabul etmeleridir. Bu yaklaşımın temel çerçevesini özellikle P. Baran, A. G. Frank, S. Amin, A. Emmanuel ve I. Wallerstein’in görüşleri oluşturmaktadır. Bağımlılık yaklaşımını savunanların kullandığı kavramsal araçların önemli bir kısmı Marksist kuramdan alınmıştır. Bu nedenle bağımlılık yaklaşımı, ilk ya da erken Neo-Marksist teoriler arasında yer almaktadır.