Dünya Bankası 1990 yılında yapmış olduğu bir çalışmada mutlak yoksulluk tanımına şu şekilde yaklaşmaktaydı: “Bir insanın hayatta kalabilmesi için gerekli minimum kalori miktarı olan 2400 K/cal hesaplamasına dayanılarak (tıbben; normal bir erişkinin yeterli kalori alabilmesi için gerekli kalori 2800-3000, ağır işlerde çalışanlar için ise işin niteliğine göre 3200-3800 k/cal ihtiyacı esas alınmaktadır) geliştirilmiş ve bu noktadan hareketle günlük geliri 2400 k/cal besini almaya yetmeyen insanlar “mutlak yoksul” olarak tanımlanmıştır.