I. Üretim araçlarının bir kısmı devlet, bir kısmı da özel kuruluşların mülkiyetindedir. 

II. Düşük gelirli vatandaşları için eğitim, sağlık, sosyal güvenlik gibi alanlarda asgari  standartları sağlama yükümlülüğü devlete aittir.

III. Kaynakların tahsisi bakımından da ekonomik planlama kamu kesimi için emredici, özel kesim için ise tavsiye edici niteliktedir.

Verilenlerden hangisi ya da hangileri refah ekonomileri için doğrudur?