On sekizinci yüzyılda Avrupa’da ortaya çıkan “aydınlanma felsefesi” ile bireyin aklına verilen önem yeniden bilimsel çalışmaların başlamasına zemin oluşturmuştur. Burada insanların değerlendirmelerini kendi akıllarıyla yapması ya da yaşamlarını bilgiyle aydınlatması önemli görülmüştür. Bunun yansıması olarak siyaset, din, hukuk ve eğitim gibi toplumsal kurumların öncelikle aklın eleştirisinden/süzgecinden geçirilerek yeniden düzenlenmesi görüşü baskın olmaya başlamıştır.