Festinger’in 1957 tarihli Bilişsel Uyum Kuramı, bireylerin tutumları, inançları, değerleri ve çevre arasında tutarlılık aradığını ve herhangi bir tutarsızlık olduğunda bunu azaltmaya yönelik bilişsel bir çabaya gireceğini savunmaktadır. Westley ve McLean’ın Riley ve Riley‘in 1959 tarihli İletişime Sosyolojik Bakış Modeli, iletişimin toplumsal ve kurumsal bir eylem oluğunu ve izleyicilerin toplumdan soyut atomize bireyler olarak sınıflandırılamayacağını savunmaktadır. Gerbner’in (1956) Genel İletişim Modeli, kitle iletişim sürecini, algı ve seçim boyutlarını dikkate alarak açıklamayı amaçlamaktadır. Innis’in 1950’li yılların başında ortaya attığı Medyatik Yayılma ve Kontrol tezi, genel anlamda eleştirel medya yaklaşımının gelişmesinde öncü olmuştur. Jakobson Modeli (1960) dilin işlevlerini çözümlemek amacıyla dilbilimci Jakobson tarafından geliştirilmiştir.