SIDE modeline göre bireyler, gerçek kimlikleri yanında grup içinde ken­dilerine yeni bir kimlik oluştururlar. Daha çok grup normlarına, bulundukları bağlama bağlı olarak ge­lişen durumsal normlara uyma eğiliminde olurlar (Postmes, Spears ve Lea, 1998). Bireyler grup içi normları kabul etme, grup dışı normları reddetme eğilimindedirler. Öte yandan bireyler, kendilerine yakın buldukları, ortak ilgileri paylaştıkları birey­lerle bir araya gelmeyi tercih edeceklerdir. Ortamda bireylere ilişkin sınırlı ipucu olması ve katılımcıla­rın gerçek kimlikleri hakkında bilginin olmamasın­dan dolayı, kullanıcıların kendilerini yeni bir bire­ye ifade etmesi daha kolay olacaktır.

İletişim sürecinde bilgisayar olması bireylere, istedikleri iletileri alma­da ve kendilerini istedikleri şekilde ifade etmede özgürlük vermektedir. Bu noktada, bireylerin me­sajları alırken ve gönderirken seçici davranabilme şansları olduğu, bir diğer değişle bilgisayarı bir filtre gibi kullanabildikleri söylenebilir. Bireyler iletişim kurdukları bireyleri idealleştirmekte, ken­dilerini sunarken de olumlu özelliklerini ortaya çı­kararak, kendileri hakkında istedikleri izlenimleri oluşturabilmektedirler.

Eş zamansız iletişim ortamı, hiperkişisel ileti­şimi etkileyen bir diğer önemli değişkendir. Orta­mın eş zamansız iletişim özelliği, iletişim sürecin­de bireylerin birbirlerine gönderecekleri masajlar üzerinde düşünmeleri, gözden geçirmeleri ve ye­niden düzenlemeleri için yeterli zamanı vermekte­dir (Walter, 1996). Eş zamanlı iletişimde, iletişim anında cevap verme zorunluluğu olması bireylerin kendilerini zaman konusunda baskı altında his­setmelerine neden olabilir. Bireyler zaman baskısı altında olduklarından etkileşim, sosyalleşme ye­rine görev yönelimli olur. Eş zamansız iletişimde, bireyler gerek işleriyle ilgili gerekse sosyal anlamda birbirleriyle kendileri için en uygun olan ortamda iletişim kurabilirler.