Bir örgütte alan ile ilgili durumları güç, statü, pozisyon, sahiplik, kişisel bölge kavramları içinde değerlendirebiliriz. Alan, bir ör-gütte bireylerarası dinamikler içinde bir unsurdur. Bireyler alanları çeşitli faktörlere göre ayarlarlar. Bir örgüt içinde çok yakın durumlar sınırlıdır. Bu tür bir yakınlık bireyleri iş ilişkileri içinde rahatsız eder. Kişisel uzaklık, karşılıklı normal ölçülerde oturma ya da bir masa çevresinde ya da kahve – çay molalarındaki masalar etrafındaki uzaklığı içerir. Bu durum bir örgütte çok yaygındır. Sosyal uzaklık çoğunlukla örgütte çok yakından tanıma-dığımız ya da diğer örgütlerden kişilerle biçimsel, kişisel olmayan ortamlarda oluşur. Alan kullanımı hem doğrudan hem de ima yoluyla yapılabilir. Her iki durumda da duyarlı olmak, örgütteki bireylerin birbiriyle iletişimi kolaylaştırır.