Günümüzde gazete, radyo televizyon, telefon, internet alan üzerinde haberleşme araçlarıdır. Ancak iletişimin,  araştırma ve kuramlarda hiç ele alınmayan, değinilmeyen  çok önemli ikinci bir boyutu daha bulunmaktadır ki bu da iletişimin zaman boyutunu gösteren kuşaklararası haberleşme/iletişimdir. İnsanın tek bir birey olarak kendi kurduğu anında ve direkt ilişkilerle sorunlarını çözemediğini, ancak toplum biçiminde örgütlenerek, sorunların üstesinden gelebildiği bilinmektedir. Otomatik olmayan, kendiliğinden gerçekleşmeyen bu çözümün, gerektirdiği belli zorunluluklar olacaktır. Bu zorunlulukların başında kendiliğinden gerçekleşmeyen bu çözümün öğrenilmesi gereği gelmektedir. Otomatik olarak, kendiliğinden gerçekleşmediği için sözkonusu çözümün tekrarının sağlanması da ancak öğrenme ile mümkün olabilecektir. İletişim/toplum bağlantısının ikinci yönü işte tam bu noktada ortaya çıkmaktadır. Doğa karşısındaki ilk sorunlar dışındaki sorunların ve geliştirilen bütün çözümlerin kaynağında insanların kendiliğinden geliştirdiği, anında ilişkilerin bulunmamasının, yani bu çözümün otamatik olmamasının, çözümlerin öğrenilir, aktarılır olmasını zorunlu kıldığını belirtmiştik. Bu zorunluluk, yalnız gününde degil, kuşaklar arasında da bir aktarma gerekliliğini ortaya çıkarmaktadır. Kuşaklararası iletişimde en önemli kurumlardan biri de eğitimdir. Doğuştan gelmeyen kendiliğinden gerçekleşmeyen çözümün aktarılması çerçevesinde iletişim, yalnızca toplum üyeleri arasındaki anında haberleşmeyle sınırlı kalmayacak, kuşaklararası iletişim gerekliliği ortaya çıkacaktır. Kuşaklararası iletişim için kullanılacak çeşitli yol ve araçlar içinde okul ve eğitim de  çözümle yakında ilişkili olacaktır.