Vygotsky’ye göre çocuğun en önemli öğrenme yaşantıları o becerilere sahip, usta bir eğitici ile sosyal etkileşimler aracılığı ile gerçekleşir. Bu kişi çoğunlukla çocuğun çevresindeki bir yetişkin, yani anne, baba, bakıcı veya diğer yakınlar ya da diğer çocuklar olabilir. Eğitici kişi davranışlarıyla çocuğa model olabilir ve/veya çocuğa sözel yönergeler, ipuçları sağlar. Bu sürece işbirlikçi diyalog (cooperative/collaborative dialogue) adını vermiştir. Çocuk eğiticinin sağladığı model ya da yönergeyi anlamaya çalışır; sonra bilgiyi içselleştirir ve kendi performansına yol gösterecek ya da düzenleyecek şekilde kullanır.