XI. yüzyılda hakanlık ülkesinde babaerkil (patriarkal) bir aile yapısı vardı. Çocuklar babalarına ata diye hitap ederlerken, eşler kocalarına bey / beğ diyorlardı. Anneye apa veya ana denirdi. Evin ilk çocuğu erkekse tun oğul, kız ise tun kız, son çocuğa da aştal oğul denirdi. Kardeş anlamında karındaş ya da kadaş, babaları aynı olan kardeşlere kanğdaş kadeş, anneleri aynı olanlara igdiş kadeş tabiri kullanılıyordu. Kanğsık ve baldır, üvey anlamında (kanğsık ata, kangsık oğul, baldır oğul, baldır kız) idi. Aile müessesesinde evlat edinme mevcuttu. Hem oğul, hem de kız evlat edinilebiliyordu. Erkek evlatlıklar yufga veya tutunçu oğul, kız evlatlıklar kızlandı şeklinde ifade ediliyordu. Emikdeş karındaş olmaya ve muhtemelen aynı zamanda sütkardeşliğe işaret etmekteydi.