Sokrates’in neredeyse tüm hayatını ruhun yetkinleştirilmesine adadığını söylersek, abartmış olmayız. Savunma’sında kendisini bir ‘at sineği’ne benzetirken bu adanmışlığa belki de son bir kez ve açık bir biçimde değinmeyi istemişti. S¸öyle diyordu kendisini yargılayanlara: “Yavaş olan ve dürtülmesi gereken bir atı andıran devleti yerinden oynatmak için Tanrının tebelleş ettiği benim gibi bir at sineğini kolay kolay bulamazsınız. Ben Tanrının devletin başına tebelleş ettiği bir at sineğiyim: her gün her yerde dürtüyor, uyarıyor, azarlıyorum, ardınızı bırakmıyorum.