Birçok insanın orta yaş aşamasını yaşamın en iyi, olgun dönemi olarak görmesine rağmen bu pembe tablo daha çok, orta ve üst sosyoekonomik düzeydeki aileler için geçerlidir. Ekonomik geliri düşük olanlar için durum oldukça farklıdır. Sosyoekonomik düzeyi düşük aileler için is olanakları azdır. Özellikle son on yıl içinde endüstriyel is alanlarının küçülmesi ya da kapanması teknolojik çalışma alanlarının gelişmesi bu kişilerin aleyhine olmuştur. Ayrıca çalışan sınıf ve yoksul kadınlar hem ev islerini yürütür hem de çalışma yaşamına girer ve yapılan isler kadın için doyum sağlayıcı değildir. Çalışan sınıftaki erkekler ki fiziksel güce dayanan işlerde çalışırlar, orta yaşa otuzlarında girerler, tıbbi bakım hizmetlerinden çok fazla yararlanamazlar ve emeklilik sonrası gibi bir yaşam beklentileri yoktur. Bu kişiler için özellikle kalp hastalıkları sonucu ölüm oranı yüksektir. Ekonomik gelirleri düşük olan bu erkek ve kadın grupları için yaşam sürecini yeniden değerlendirmek, yeni planlar yapmak ve hayaller kurmak gerçekçi değildir. Bunların sonucu olarak denilebilir ki orta yaş krizi fiilen sosyokültürel bir yapılanmayı gösterir ve genellikle orta ve üst sosyoekonomik düzeye sahip kişiler için geçerlidir.