Eşitlik değeri ile ilgili altının çizilmesi gereken önemli bir nokta, eşitliğin mekanik ve soyut bir biçimde yanlış algılanmasıdır. Bu konuda yapılan en yaygın hata bireylerin ya da toplulukların ihtiyaçları, kapasiteleri, kaynakları, sosyal yapı içindeki konumları vb. açısından farklılıkların ve eşitsizliklerin yok sayılarak herkese aynı davranmanın eşitlik olduğunun düşünülmesidir. Böyle bir eşitlik anlayışı, uygulamada özgürleştirici değil, baskıyı yeniden üreten sonuçlar doğurur. Dolayısıyla eşitlik, uygulamada, hizmeti alanların etnisite, toplumsal cinsiyet, cinsel yönelim, toplumsal sınıf, yaş, sakatlık gibi toplumsal kategori aidiyetlerinin dikkate alınması anlamına gelir. (Thompson, 2013).