Yoksulluğa ilişkin tartışmaların genellikle iki karşıt görüş etrafında şekillendiği görülür. Bunlardan ilki; neredeyse tarihin başından beri yoksulluğu, yoksulların kendi hatası, tembelliklerinin, çalışmak istememelerinin sonucu olarak değerlendirir. Bu nedenle de toplumun yoksullara karşı herhangi bir sorumluluğu olmadığını; devlet yardımları dâhil her türlü yardımın tembelleri daha da tembelleştirdiğini savunur. Öte yandan diğer görüş ise, yoksulluğu bir sistem sorunu ve ekonomik adaletsizliğin sonucu olarak değerlendirir. Buna göre mevcut yapı dönüştürülmediği ve kaynaklar daha adil bölüştürülmediği sürece yoksulluk devam edecektir. Ne var ki, ikinci görüşün yoksulları “kurbanlaştıran” yaklaşımı, hak temelli bir söylem içeriği kazanmadığı zaman, yoksulları hayırseverliğe ve sadaka kültürüne mahkûm etmektedir. Hak temelli yaklaşım, yoksullara devlet tarafından sağlanan hizmetlerin devletin görevleri arasında yer aldığını; en yalın ifadesiyle yardım ya da lütuf değil devlet açısından görev olduğunu ima eder. Kuşkusuz yoksulluk sadece ekonomik verilerle açıklanamayacak kadar çok boyutlu bir meseledir. Zira ekonomik verilerle açıklansa dahi her ülkenin, toplumun yoksulluk algısı ve koşulları farklıdır.