Sosyal İnşa yaklaşımında millet ve milliyetçilik konuları farklı bir perspektiften ele alınmaktadır. Genel olarak sosyal inşacılar millet de dahil her tür sosyal olgunun ve kategorinin, söylemler yoluyla inşa edilen bir süreç olduğunu ileri sürmektedirler. İnsanların millet temelinde kategorilere ayrılmaları, onların gündelik konuşmalarıyla ve pratikleriyle sürekli olarak yeniden üretilmekte, inşa edilmektedir. Sosyal inşa yaklaşımına göre her tür sosyal ve psikolojik olgu ya da olay da söylemlerle ortaya çıkmaktadır. Bireyleri de onların oluşturduğu topluluk ve grupları da söylemler üretir. Karşılıklı konuşmalar içinde inşa edilen kavramlardır. Ayrıca bu kavramlar, yere ve zamana bağlı olarak farklı anlamlara gelecek şekilde de inşa edilirler. Söylem, işaretler ve dil varlık olarak tanımlanmaktadır, varlıkları oluşturmaktadır. İnsanlar modern gündelik hayatın hayatın içinde millet olma ve milliyetçilikle ilgili pek çok sembole ve söyleme maruz kalmaktadır. Bu sembol ve söylemler insanlar farkında olmaksızın onların bilinç altına işlenmektedir. Milliyetçiliğin bilinç altına işlemesi, bir okulda asılı bayrak, tarihi bir şahsiyetin büstü, marşlar, bir gazete manşeti, televizyon dizileri, milli takım karşılaşmaları gibi sembol ve söylemler aracılığıyla olmaktadır. Sosyal kimlik yaklaşımına sahip sosyal psikologlar milliyetçilik ideolojisinin tek bir tanımı olmadığını, aynı millet içerisindeki bireylerde farklı özelliklerde milliyetçi ideolojilerin olabileceğini belirtmektedirler. Araştırmacılara göre milliyetçilik, iç grup yanlılığı ve dış grup grup düşmanlığının bir arada görüldüğü bir ideolojidir. Yani milliyetçilik, hem kendi milletini sevme, yüceltme, kendi milletine mensup diğer bireyleri kayırma, hem de başka milletlere ayrımcı ve düşmanca davranmayı meşrulaştıran bir düşünme şekli ve değerler bütünüdür.