Batılıların kendi kültürlerinin en doğru ve en ileri kültür olduğunu kabul ederek, diğer kültürleri yanlış ve geri kültür olarak nitelemelerine-başka deyişle, etnosentrizme ya da budunmerkeziliğe ve kendi başka kültürlere dayatmalarına bir karşı çıkıştır.

Söz konusu felsefe anlayışının tahkik edilebilirlik ilkesini temele alarak, ahlaksal yargıların bu ilke açısından anlamlı olan ne analitik ne de empirik önermeler grubuna ait olmadığını, sadece ileri sürenin duygularını ifade ettiğini ileri sürer.

"İyi", "kötü", "doğru", "yanlış" gibi etik kavramları, etik olmayan, etik alanı dışından, doğada veya doğal düzende bulunan olguları gösteren kavramlarla tanımlanabileceğine inanılır ve tanımlanır.

Ahlaksal görüşlerin farklı olduğu, herkes tarafından kabul edilen bir olgudur ve eylemin doğruluğunun veya yanlışlığının bireye göre ya da bireye bağlı olduğunu ileri sürer.

Odak noktası tek tek eylemlerden çok, eylemde bulunan kişin karakteridir.