Yararlılık, faydalılık ya da menfaat kuramı, tabiata her şeyden önce yararzarar kavramları ekseninde bakar. Yarar ve zararda asıl dikkate alınan da,
insanın yarar ve zararıdır. Bu kuram büyük ölçüde insan merkezli
(antroposentrik) denilebilecek bir kuramdır. Batı çevre etiğinin yüzeysel
ekoloji ve koruma etiği kuramına denk düşer. Doğal kaynaklar insana yararlı
olduğu için korunmalı, gittikçe küresel bir krize dönüşen çevre sorunları da
nihayette insan yaşamına zarar verecek boyutlara ulaştığı için önlemler
alınmalıdır. Çevreye yarar-zarar açısından bakmak, çok üst düzey bir bakış
olmasa da, yanlış da değildir; aksine son derece gerçekçi bir bakış açısıdır.