Kur’an-ı Kerîm’de “inanç ve iyi davranış” ilişkisi “ağaç metaforu”yla
çok güzel tasvir edilir: “Görmedin mi Allah güzel bir sözü nasıl misal getirdi? (Güzel bir söz), kökü sağlam, dalları göğe yükselen bir ağaç gibidir. Bu ağaç Rabbinin izniyle her zaman meyvesini verir. Öğüt alsınlar diye Allah insanlara misaller getirir” (İbrahim 14/24-25). Bu âyette “güzel söz”, sembolik anlamda güzel ağaca benzetilmiştir. Ağacın diri kalması için nasıl ki bakıma ve sulanmaya ihtiyacı varsa, kalbdeki imanın da iyi ve güzel davranışlarla geliştirilmeye ve parlatılmaya ihtiyacı vardır.