Yazılı ve görsel kaynaklar incelendiğinde kûfî yazısının aşağıda belirtilen
üslûpları ortaya çıkmaktadır.
1. Câhiliye dönemi kûfîsi (cezm). Enbâr’da doğup, geometrik karakterini
müsned yazının etkisiyle Hîre’de kazanmıştır.
2. Asr-ı saâdet kûfîsi (Mekkî, Medenî). Hz. Peygamber döneminde Mekke
ve Medine’de yaygın olarak kullanılan, mushafların yazıldığı Arap yazısıdır.

3. Celî kûfî, Kûfînin kalemle yazılan mushaf yazısından başka dinî, askerî
ve sivil binaların kitâbeleriyle mezar ve menzil kitâbelerinde, oyma ve
kabartma suretiyle sert maddeler üzerine hakkedilen celî şekli gelişmiş,
böylece kûfî yazı hem binanın süsü hem de İslâm medeniyetinin en güçlü
belirtisi olmuştur

4. Tezyinî ve çiçekli kûfî. Kûfînin celî şekli daha tezyinî bir mahiyet
kazanmış, harflerin uçları ve yazı boşlukları yaprak kıvrımları stilize çiçek ve
hayvan motifleriyle bezenmiştir.

5. Örgülü kûfî. Celî kûfî yazıda dekoratif gelişmeler gittikçe
zenginleşerek yeni şekiller oluşmuş, elif ve lâm gibi dik harfler hatta
kelimeler dahi örülerek kûfînin bu tarzı ortaya çıkmıştır.

6. Ma‘kılî, bennâî, satrancî. Celî kûfînin bu şekli sade, bütün harfleri
köşeli ve geometriktir. Mimaride bir süsleme unsuru olarak günümüze kadar
kullanılmıştır.

Tûmar, parşömen ve papirüsten belirli ölçüde hazırlanmış büyük boy yapraktır.

Doğru cevap "c" şıkkıdır.