Yönetim kuramlarının tarihi gelişimi incelendiğinde, odak noktalarının iş; iş ve insan; iş, insan ve çevre unsurları olmak üzere ilerlediği görülür. Klasik yönetim kuramı “iş”e önem vermiştir, Neo-Klasik kuram işe ve ağırlıklı olarak “insan”a önem vermiştir. Modern kuramlar ise “iş” ve “insan”ın yanı sıra “iç ve dış çevre unsurları”na da vurgulamıştır. Sonuç olarak, klasik yönetim kuramının özellikleri arasında işletme ve çevresi arasında bir etkileşimin olduğunu varsayımı yer almaz.