Mahreçler Yasası, Fransız iktisatçılarından Jean Baptiste Say (1767 -1832) tarafından geliştirilmiştir. Buna, yazarın adından dolayı, “Say Yasası” da denir. Mahreçler Yasasına göre, esas olan, mallarla malların mübadele edilmesidir. Para bu mübadelede sadece bir aracı durumundadır. Gerçek satın alma gücü, para değil, mallar tarafından temsil edilmektedir. Bir mal üretildiği zaman yalnız bir arz yapılmış olmamakta, aynı anda ve aynı miktarda talep de yaratmaktadır. Örneğin bir çift ayakkabı üretmiş olan bir kimse, yalnız bunu satmak (arz etmek) istemeyecek, aynı zamanda ayakkabıya eş değerde diğer bir mal ya da mallar satın almak (talep etmek) isteyecektir. Bütün diğer mallar için de durum aynıdır. Piyasaya mal arz eden herkes, bir taraftan malını satmaya çalışırken diğer taraftan da eş değerde başka mallar almaya uğraşmakta ve böylece piyasadaki arz ve talep daima birbirine eşit olmaktadır. Diğer bir ifadeyle her mal kendi satış olanağını (mahrecini) bizzat kendisi yaratmaktadır.

Üretilen her mal satılabileceğine göre, istenmeyen malların üretimi fiyat mekanizması sayesinde önlenmekte, herkes üretimini arzu ettiği en yüksek düzeye çıkarmaktadır. Mahreçler Yasasına göre, üreticilerin arzu ettikleri en yüksek düzeyde üretim yapmaları ekonomik faaliyet hacminin tam istihdam düzeyine çıkmasını sağlamaktadır.

Mahreçler Yasası kazanılan gelirlerin derhal ve tamamen harcanacağı varsayımına dayanmaktadır. Ancak insanlar elde ettikleri gelirin bir kısmını harcamaz ve tasarruf ederse Mahreçler Yasası işlemez duruma düşmektedir. Bu durumda piyasada, toplam talep-toplam arzdan az olacak, yani bir genel talep yetersizliği ortaya çıkacaktır. Talep yetersizliği mallarını satamayan üreticileri üretimlerini kısmaya zorlayacaktır (Aren, 1981: 24).

Doğru cevap B‘dir.