Televizyon yirminci yüzyılın en önemli kitle iletişim araçlarının başında gelmektedir. Yaygınlığı, kullanım sıklığı ve etkileri göz önünde bulundurulduğunda popüler kültürün en temel üretim merkezi olan televizyon, hem bu kültürün etkileyeni, hem de etkileneni görünümündedir.

RTÜK’ün 2006 ve 2009 yılında yaptırdığı, Televizyon İzleme Eğilimleri Araştırması verilerine göre, Türkiye’de insanlar, günde ortalama 4.5 saat televizyon seyretmektedirler. Aynı çalışmanın 2009 verilerine göre ise, deneklerin sahip olduğu televizyon adedinin izleme eğiliminde etkili olduğu düşünülerek evlerdeki televizyon adedi araştırılmış; elde edilen sonuçlara göre ankete katılanların % 54.6’sının ‘1 adet’, % 36.4’ünün ‘2 adet’ ve % 9’unun ‘3 adet ve üzeri’ sayıda televizyona sahip oldukları gözlenmiştir.

Yaygınlığı, etkisi ve gücü ile en kitlesel iletişim aracı olan televizyonun kamusal halkla ilişkiler açısından en önemli mecralardan biri olması kaçınılmazdır. Dağınık ve çok geniş bir hedef kitlesine yönelik etkinlikler televizyon aracılığı ile hayata geçirilmekte böylelikle çok geniş bir etki alanı oluşturulabilmektedir. Son yıllarda televizyonların çeşitlenmesi, tematik ve yerel kanalların ortaya çıkışı daha spesifik alanlarda izleyiciye ulaşmayı kolaylaştırmış ve halkla ilişkiler bağlamında televizyonun gücünü daha da arttırmıştır.

Gerek sponsorluk gerekse de farklı program türlerine dâhil olarak gerçekleştirilecek tanıtım faaliyetlerinin diğer kitle iletişim araçlarına nazaran daha maliyetli olacağı açıktır, ancak televizyonun sağlayacağı yayılım ve etkinin de bu harcamaya değeceği gözden kaçmamalıdır. Hem tanıtım, hem marka kimliğini güçlendirme hem de kurumsal itibar açısından televizyon son derece vaatkar imkânlar sunmaktadır.

Hepsi