I. Mürcie şiddet ve sertlik yolunu seçip sadece kendilerini mümin saymışlardır,
II. Mu‘tezile uzlaşmacı bir yol takip ederek karşıt grupları da mümin kabul etmiştir.
III. Haricîler, Mu‘tezile ile Mürcie arasında yer almış, ne Mürcie kadar sert, ne Mu‘tezile kadar yumuşak tutum içine girmiştir.
IV. Mu‘tezile’ye göre büyük günah işleyen mümin de değildir, kâfir de değildir. Böyle birisi iman ile küfür arasında bir mertebede olup, bu mertebe fâsıklık olarak adlandırılır.
V. Mu‘tezile’nin beş temel esasından biri olan adâlet ilkesinin teşekkülünden önceki aşamayı oluşturan kader tartışmaları da yine Hz. Ali ile Hz. Aişe arasındaki Sıffîn ve Hz. Ali ve Hz. Muaviye arasındaki Cemel savaşlarından sonra ciddi anlamda tartışılmaya başlanmıştır.
VI. Cemel ve Sıffîn savaşlarına karışan kimselerin durumlarına Mu‘tezile’nin getirdiği yorum, el-menzile beyne’l-menzileteyn prensibi ortaya çıkmıştır.
VII. Mu‘tezile’nin diğer bir prensibi olan el-va‘d ve’l-vaîd de bu savaşlara katılanların ahiretteki durumuyla ilgili tartışma ve ihtilaflara bir çözüm getirmek amacıyla teşekkül etmiştir.
Yukarıda “Mu‘Tezilenin Doğuşunu Hazırlayan Sebepler” konusunda; Haricîler, Mürcie ve Mu‘tezile hakkında yargılar bulunmaktadır. Bu yargılardan uygun olanları seçeneklerden hangisinde doğru biçimde verilmiştir?