Bağdadî mezhepleri tasnif ettiği el-Fark beyne’l- fırak adlı eserinde Ehl-i sünnet olarak nitelendirilen sekiz gruptan bahseder. Bağdadî’nin tasnifi şöyledir: Allah’ı yaratılmışlara benzetmek anlamına gelen teşbih ile ilahî sıfatları yok sayma anlamına gelen ta’tîl anlayışından uzak durup Rafizîler, Hâricîler, Cehmiye, Neccâriye ve diğer bidat fırkalarının dışında kalan ke lâmcılar; Ehl-i rey ve Ehl-i hadîs’e mensup olan ve selef itikâdı üzere bulunan İmam Malik (ö. 179/795), Şafiî (v. 204/819), Evza’î (ö. 157/773), Sevrî (v. 161/777), Ebû Hanîfe (ö. 150/767) İbn Ebi Leyla (ö. 148/765) Ahmed b. Hanbel (ö. 241/855), Davud ez- Zahirî (ö. 270/883) gibi fakîhler; Ehl-i bid’atın inançlarına meyletmeyen muhaddisler; Ehl-i bid’ata meyletmeyen sarf, nahiv, lügat ve edebiyat âlimleri; Kur’ân’ı Ehl-i sünnetin anlayışına uygun olarak anlayan müfessirler ve kıraat âlimleri; Benimsedikleri prensipleri şeriata ters düşmeyen sufiyye; Ehl-i sünnet itikadı üzere bulunan cihad ehli; ve Ehl-i sünnet akidesinin yayıldığı memleket ahalisi.