Türkiye’de gecekonduların ortaya çıkışı 1935 yıllarına kadar uzanır.

Gecekondu, köylerden kentlere göçün ve ülkelerin sosyo-ekonomik gelişme düzeyinin dolaysız bir sonucudur.

Genellikle gecekondular kentlerin, tarım dışı üretimin yapıldığı ve buralarda çalışan vasıflı iş gücünün barındığı yerlerdir.

Gecekondularda güven duygusunu artıran bir başka faktör de akraba veya aynı yöreden gelenlerle “komşu” olmaktır.

Yapılan gecekondunun, başkasının arazisi üzerinde olması, her an yıktırılma tehlikesinin bulunması, güven duygusunu olumsuz yönde etkileyecek yerde daha da keskinleştirir.