Restorasyon Karta’sı ile anıtsal yapıların çevrelerindeki sivil yapılara özen gösterilmesi gerektiği kabulü yapılmakla birlikte, diğer sivil yapıların
korunması yönünde herhangi bir girişimin ve kavramsal tartışmanın yapılmadığı
görülmektedir. Kentsel ölçekteki korumanın düşünsel zemininin oluşması 1960’lı
yılların ortalarına rastlamaktadır. Bu konu 1964 yılı Mayıs ayında Venedik’te toplanan “İkinci Uluslararası Tarihi Anıtlar Mimar ve Teknisyenleri Kongresi”nde
gündeme gelmiş ve alınan kararlarla olumlu yönde somut adımlar atılmıştır. Toplantı sonuçlarının biraraya getirildiği belge olan “Venedik Tüzüğü” günümüz koruma anlayışının temeli olarak kabul edilmektedir.