Koruma, neyin korunacağının belirlenmesi ile başlamaktadır. Venedik Tüzüğü’nde
tanımlanan “genişletilmiş” anıt kavramı 1976 yılında UNESCO tarafından farklı
bir şekilde tekrar ele alınarak, kültürel geleneklerle ilgili bütün maddi varlıkları
kapsayacak şekilde “kültürel varlık” (cultural property) deyimi ortaya atılmıştır.
Bu kavram değişik uygarlıkların sanat anlayışı, bilim ve teknik düzeyi, sosyal yaşam hakkında somut veriler sağlayan ve korunmalarında toplumsal yarar görülen eşya ve yapıtları kapsamaktadır. Estetik ve bilimsel açıdan değer taşıyan jeolojik oluşum, bitki örtüsü, su ögesi, yabanıl yaşam bölgeleri, tarihî bahçeler ise “doğal varlık” kapsamına girmektedir. “Doğal ve Kültürel varlıklar” kavramı, dünyada korunacak değerlerin tümünü ifade etmektedir.