Mutat faaliyet teorisi suç eylemine, suç ve bilhassa suçun işlendiği duruma bakar. Buna göre, bir suçun işlenmesi için üç şeye ihtiyaç vardır: motive olmuş bir fail, uygun bir hedef ve koruyucu kişilerin bulunmaması (örneğin, polis veya güvenlik kamerasının bulunmaması). Burada failin suç işleme temayülü olan ve bunu becerebilecek biri olması; mağdurun veya suçun konusu şeyin fail için uygun bir hedef olması ve ihlalleri önleyecek koruyucu kişilerin olmaması gerekmektedir. B ve C şıkları bu çerçevede ele alınabilir.

Braithwaite teorisine göre insanların birbirleriyle daha yakın temas ve dayanışma içinde oldukları toplumlarda, karşılıklı bağımlılık ve ilişkilerin zayıf olduğu toplumlara nazaran daha az suç işlenecektir. Bu iki toplum tipinin suç oranları arasındaki farkı ise toplumların suça verdikleri tepkiler veya utandırmayla izah etmiştir. Bu yazarın terminolojisinde utandırma, toplumun bir davranışı onaylamadığını gösteren ve kişinin pişmanlık duymasını amaçlayan veya bu tesiri doğuran tepkinin gösterilmesine ilişkin tüm süreci ifade etmektedir. D şıkkı bu çerçevede ele alınabilir.

Damgalama ve etiketleme teorisi, birincil ve ikincil sapma ayırımına dayanır. Bu teoride birincil sapma değişik psikolojik ve sosyolojik nedenlerle ortaya çıkan ve aslında sadece suçun işlenmesini ifade eden bir kavramdır. Birincil sapma da nihayetinde suç teşkil eden bir davranış olması nedeniyle arzu edilir bir davranış değildir. Buna mukabil burada fail bir damgalama ve kendini suçlu olarak görme durumuna girmez. Kişi burada kendini suç üzerinden tanımlamaz. Daha ziyade suçu akla uydurur ve zararsız görür. Böylece kendine olan itimadını muhafaza etmeye çalışır. Teoriye göre suç işleyen kişi kendini ortalama vatandaş olarak görmeye devam etmekte ve bir bakıma toplumda şayet varsa üstlendği rolü muhafaza etmeye çalışır. E şıkkı bu çerçevede ele alınabilir.

Dolayısıyla doğru cevap A'dır.