XX. yy’ın ilk yarısında Frankfurt Okulu düşünürlerinden Max Horkheimer ve Theodor W. Adorno tarafından Marksist altyapı-üstyapı ilişkilerine referansla kavramsallaştırılmış bir olgudur.

Kavram, kültür ürünlerinin endüstrileşmesi, ekonomik kârlılık esasıyla yaratılması, sanayileşmeyle birlikte kültür ve sanat ürünlerinin metâlaşması olgusunun altını çizer.

Kavramın işaret ettiği üzere bir metâ haline dönüşen yalnızca kültür ürünleri değil, toplumsal ilişkilerin, kültürel pratiklerin bizzat kendisidir. 

Sanatçı, bir kültür endüstrisi aktörüne dönüşerek, var olanı tekrarlama eğilimi gösterir.

Ürünler, progresif yaklaşıma göre yani ilerlemeye yönelik bir inançla daima farklı ve yeni olanı hedefleyerek üretilir.