Özgünlük ile ilgili dördüncü ilkede, kültürel miras alanlarının yorumlanması ve sunulmasında Nara Belgesindeki (1994) özgünlük temel ilkelerine uyulması değerlendirmesi yapılmıştır. Bu ilkede, özgünlüğün insan topluluklarının yanı sıra maddi kalıntılarla da ilgili olduğu, yorum ve sunumun kültürel miras alanının özgünlüğünün korunmasına onun kültürel değerlerini olumsuz etkilemeden, alanın anlamıyla ilişki kurarak katkıda bulunması; tüm görünür altyapıların (örneğin, büfeler, yürüyüş yolları, bilgi panoları gibi) alanın doğal ve kültürel anlamına, özelliklerine duyarlı olması; etkinliklerin yöre sakinlerini en az rahatsız edecek şekilde ve alanın fiziksel çevresini ve anlamını korumak için dikkatle planlanması gerektiği sıralanmaktadır.