İtalya’da koruma uygulamasının en önemli iki dayanağı; 1939 yılında ‘Artistik ve Tarihi Değeri Olan Varlıkların Korunması’ ve ‘Doğal Güzelliklerin Korunması’ amacıyla çıkarılan yasalardır. Doğal Güzelliklerin Korunması Kanunu ile doğal güzellikleri olan alanların korunması amaçlanmaktadır. Oysa Artistik ve Tarihi Değeri Olan Varlıkların Korunması Kanunu ile  tarihi, arkeolojik ve etnografik değeri olan eşyalar, paralar, yazmalar, pullar, kitaplar, mühürler’ gibi taşınır objelerle politik, askeri, tarihi, sanat ve kültür değeri olan taşınmaz objelerin korunması amaçlanmaktadır.