İleti sözel ya da sözsüz olabilir. Herhangi bir davranış, yüz ifadesi, tavır ileti işlevi görür. Her iletinin bir içeriği, karşıdaki ile olan ilişkiyi yansıtan bir yönü ve iletiyi gönderenin kimliğini gösteren bir niteliği vardır. Karşıdakinin kim olduğuna bağlı olarak iletinin içeriği, hitap tarzı ve gönderenin tavrı değişir. Birini çağırmak için ileti göndeririz. Bu çağrı içeriktir. Sözle “gel” diyebiliriz, elimizi sallayarak gelmesini isteyebiliriz, bir baş hareketiyle çağırabiliriz. İçerik hep aynıdır. Karşıdakinin kimliğine göre ona nasıl hitap ettiğimiz ve kendimizi nasıl konumlandırdığımız burada önem kazanır. Öğretmenimize sözel olarak “gelin”, “gelir misiniz?” ya da “lütfen gelin” deriz. Burada aramızdaki ilişkinin “sizli bizli” düzeye olduğunu ve öğretmenin bizden daha yüksek bir statüde olduğunu belirtmiş oluruz. İletinin ilişki ve kimlik belirtme niteliği kültürlerarası iletişimde büyük önem taşır. Her topluluktaki ilişki ağları ve bireylerin bu ağlardaki yerleri kültür tarafından belirlenir. Kültürden kültüre de bu yerler farklılaşır. Söz gelişi bir kültürde bireylerin yeri yaşa göre belirlenirken, yaşlı kişiler daha önemli sayılırken başka bir kültürde ekonomik gücü olanlar daha önemli sayılabilir. Aynı durum cinsiyetler için de önemlidir. Bir kültürde kapıdan geçerken kadına öncelik verilir, başka bir kültürde bunun tam tersi, erkek öncelikli olabilir.