Bilindiği gibi, gözümüze gelen ışınlar göz merceği aracılığı ile bir nokta üzerinde toplanır ve bu noktadaki sinir uçlarını uyararak beyne işaretler gönderir. Bu işaretler beyinde yorumlanarak görüntüye çevrilir. İşte bu çevrilme bilişsel bir süreçtir ve zihnimizin işlemesini sağlayan bilgi donanımıyla ilgilidir. Bu nedenle eğer bir benzetme yapılacaksa gözümüzü, görmeyi sağlayan bilişsel süreçlerle birlikte, kameraya değil yönetmene benzetmeliyiz. Bilindiği gibi, kamera gördüğünü, yönetmen ise görmek istediğini ya da izleyiciye ulaştırmak istediğini görür. İnsanlar, kamera gibi gördüğü gerçeği kaydetmek yerine, kendi gerçekliğini oluşturur. Yönetmen de kameranın teknik olanaklarından, ışıktan ve kurgu sanatından yararlanarak kendi gerçekliğini yaratır. Bu nedenle insanların genel olarak gerçekler dünyasında, ancak kendi gerçeklikleri içinde yaşadığını söyleriz.