Polikronik kültürlerin üyeleri için insanlar arasındaki etkileşimin kendisi zamandan daha önemlidir. Bu kültürlerde zaman bir nokta olarak algılanır ve birçok etkinlik eş zamanlı olarak devam eder. Her canlının uzamsal bir egemenlik sınırı vardır. ‹nsan, en karmaşık canlı varlık olarak mekânı diğer canlılardan daha farklı algılar ve kullanır. ‹nsan ile doğal çevre arasındaki ilk fiziksel sınır cilttir. Bundan sonra soyut sınırlar gelir. Birey merkezde olmak üzere, içeriden dışarıya doğru halkalar halinde genişleyen bu sınırların belirlediği mekânlar sırasıyla; kişisel mekân ve egemenlik mekânlarıdır. Kişisel mekânlar ve egemenlik mekânları bireyden bireye farklılık göstermekle birlikte, kültür tarafından belirlenirler.