Gündelik yaşam, bireyin, onun edimlerinin, tutum, etkileşim ve iletişim biçimlerinin doğrudan yaşandığı dünyadır. Bu nedenle 1980’li yıllardan beri insan ve toplumbilimleri alanlarında çalışan bilim insanları arasında kültürel ve toplumsal olgularını gündelik yaşam çerçevesi içinde araştırma eğilimi artmaktadır. Gündelik yaşam, bireyin toplumsal yaşam içinde diğerleriyle paylaştığı yaşam kesitini ifade eder. Mensubu olduğu toplumsal kesime, kültüre ve mesleğe bağlı olarak aynı toplumun üyeleri farklı gündelik yaşamlar sürdürürler. Gündelik yaşam terimi bir toplumun üyelerinin gündelik yaşamlarının ortak noktalarını ve ortak davranış örüntüleri ile gündelik rutinlerin ortalamasını ifade eder. Bu ortalamayı göz önünde tutarak bir toplumun gündelik yaşamından söz etmek mümkün olabilir. Gündelik yaşamda kültürlerarasılık durumu yalnız yüz yüze karşılaşmalarda ortaya çıkmaz. Gündelik yaşamın kültürlerarası yönü, çağdaş yaşamın getirdiği olanaklara koşut olarak genişlemektedir.

Ortama bağımlı düşünme biçemine sahip kültürlerin üyeleri elde ettikleri verilerle bulundukları ortamı bütün olarak kavramaya çalışırlar ve tek tek parçalar
üzerinde düşünmezler. Parçaların bütün içindeki yerini saptamaya çalışır ve bütünün nasıl işlediğini, onun tamamını görerek anlamak isterler. Bunun için, ortamı oluşturan bileşenlerin birbiriyle ilişkisi hakkında elde ettikleri genel enformasyonla yetinirler. Ortamdan bağımsız düşünme biçemine sahip kültürlerin üyeleri bütünü oluşturan her bir parçayı bütünden ayrı olarak ele alır sonra da bunların birbirleriyle ilişkisini anlamaya çalışırlar. Bu düşünme biçemi, bireyin ortamı oluşturan her bir bileşen için çok miktarda enformasyon toplamasını gerektirir.

Gerçek olan görme duyu organı ile gerçekleşmiş olsaydı aynı nesneye bakan insanlar farklı algılamazlardı. Algılama kodlama, kültür, bağlam gibi etkenlerle görmeyi etkileyen olgulardır.

Doğanın belirlediği zamanlamaya doğal zamanlama adı verilmektedir.

Alıcı gönderilen iletiyi algılayan ve ileti aracılığıyla gönderenle ilişkilenen bireylerdir. Alıcı, gönderilen iletiyi algılaması ile sürece girmiş olur. Alıcının mutlaka gönderenin ileti göndermeye niyetlendiği ve iletişim sürecine istemli olarak katılan biri olması gerekli değildir. Herhangi bir nedenle iletiyi algılayan herkes iletişim sürecine alıcı olarak katılmış demektir. Kodlama gönderene ait bir işlevdir. Alıcı, kodu açan ve yorumlayan kişidir.

Ray L. Birdwhistell kültürle iletişimin birbirleriyle bağlantılı olduklarını ve kültür yapıyı ifade ederken iletişimin bir etkileşim süreci olduğunu belirterek Hall’e karşı çıkar. Bu görüş, Hall’ün “insan yapımı ve ihtiyaçları karşılamak amacıyla yaratılan şeyler” olarak gösterdiği kültürün, insan topluluklarını oluşturan temel yapı olduğunu kabul etmektedir. Buna göre, belirli bir kültürel yapı içerisinde insanlar arasında gerçekleşen etkileşim süreçleri elbette bu yapıdan etkilenmektedir. Çünkü etkileşim ya da iletişim süreci bu yapı içinde meydana gelmekte ve yapısal özellikler sürecin şekli, süresi ve biçeminin belirlenmesinde önemli rol oynamaktadır.

Cinsiyete dayalı rollerin belirgin olarak birbirinden ayrıldığı kültürlere eril, cinsiyete dayalı rollerin birbiriyle kesiştiği kültürlere ise dişil kültür denir. Erkeklerin daha etkin olduğu bu kültür eril kültürdür.

Güç aralığı az olan kültürler İletişim sürecinde informel ve doğrudan tavırlar takınma eğilimi gösterirler.

Polikronik kültürlerin üyeleri için insanlar arasındaki etkileşimin kendisi zamandan daha önemlidir. Bu kültürlerde zaman bir nokta olarak algılanır ve birçok etkinlik eş zamanlı olarak devam eder. Her canlının uzamsal bir egemenlik sınırı vardır. ‹nsan, en karmaşık canlı varlık olarak mekânı diğer canlılardan daha farklı algılar ve kullanır. ‹nsan ile doğal çevre arasındaki ilk fiziksel sınır cilttir. Bundan sonra soyut sınırlar gelir. Birey merkezde olmak üzere, içeriden dışarıya doğru halkalar halinde genişleyen bu sınırların belirlediği mekânlar sırasıyla; kişisel mekân ve egemenlik mekânlarıdır. Kişisel mekânlar ve egemenlik mekânları bireyden bireye farklılık göstermekle birlikte, kültür tarafından belirlenirler.

Toplumsal tabaka, toplum içinde benzer ekonomik, siyasal güce sahip olan ve benzer eğitim aşamalarını tamamlamış, bilgi birikimine sahip ve benzer yaşam biçimini benimseyen bireylerin oluşturduğu gruplardır. Bu gruplar birbirine göre üst, orta ve alt tabaka olarak sıralanır. Bireyler zamanla bir tabakadan diğerine geçebilirler.

Kültürlerarası iletişim disiplininin amacı, farklı kültürlere mensup insanlar arasında gerçekleşen etkileşim sürecini bütün yönleriyle anlamak, açıklamak ve bu tür iletişim süreçlerinin olası sonuçları hakkında öngörüler geliştirerek etkin iletişimin yollarını aramaktır. Bu amaca ulaşabilmek için sürecin analitik olarak ele alınması, süreci oluşturan bileşenlerin tanınması ve birbirleriyle olan ilişkilerinin betimlenip anlaşılması gerekir.

Eril kültürlerde öğrenciler sınıfta kendilerini göstermeye çalışır, birbirleriyle yarı şırlar. Dişil kültürlerde ise öğrenciler çalışkan ve gayretli oldukları izlenimi yaratmaya çalışır ama açıkça yarışmazlar. Öğrencinin başarısızlığı eril kültürlerde felaket olarak algılanırken dişil kültürlerde bu kadar ciddiye alınmaz. Ülkemizde, özellikle kentlerdeki okul yaşamı ile kırsal kesimdekiler karşılaştırılınca, kent kültürünün görece daha eril, kırsal kesim kültürünün ise görece daha dişil olduğunu söylemek mümkündür.