Hatch ve Shultz’un modeli; kurumsal kültür, kimlik ve imaj arasındaki ilişkiye en çok odaklanan ve kültürü, Dowling gibi bir değişken olarak değil bir  bağlam olarak ele alan bir model olması nedeni ile kurumsal kültür ve kurumsal imaj ilişkisi anlamında en önemli modeldir. Hatch ve Shultz, modellerinde kültür, imaj ve kimlik arasındaki ilişkiyi, karşılıklı birbirine bağlılığın söz konusu olduğu dairesel süreçler ile açıklamaktadırlar.
Bu bakış açısıyla kurumsal kimlik, kurum kültürünün bu dairesel dinamik sürecin kendini yansıtan bir sonucudur. Kültürel ögelerle dolu olan kurumsal kimlik sembolik bir malzeme sunar. Bu sembolik malzemeler kurumun ismi, logosu, kurumsal renkleri olabilir.Kurumsal imajlar bu sembolik malzemelerden inşa edilir ve onlar aracılığı ile iletişim sağlanır. Kurumsal imajlar dışarıya yansıtılır. Daha sonra döngüsel yapı nedeni ile kültürel anlam sistemine kültürel olgular olarak tekrar dahîl edilir ve kimlik çıkarımı yapmak için sembolik olarak kullanılır. Kim olduğumuz, ne yaptığımızla yansır ve diğerlerinin bizim ne yaptığımızı ve kim olduğumuzu yorumlaması ile yeniden şekillenir. 

Kültürel bağlamda çalışanların deneyimleri ve tepe yönetimin liderlik ve vizyonu ile şekillenen kimlik, imajın oluşumunu sağlar. İmajın kurumun dışarıdaki muhataplarının deneyimleri ve yine tepe yönetimin liderlik ve vizyonu ile şekillenerek kimliğe yansıması yeni bir döngü oluşturur. Kültür ve kurum dışındaki bağlamın kesiştiği alan tepe yönetimin liderlik ve vizyonudur. Modeldeki her bir öge diğeri ile etkileşim içindedir. Tek yönlü bir süreç yoktur. Bu modelin kültürü kurumun içindeki bağlamın tamamını kapsayan bir olgu hâline getirmesi oldukça önemlidir. Kurum kültürünün ögeleri, kurum yöneticileri ve çalışanlarının kendi kültürel temellerinden tamamen bağımsız düşünülemez. Tam da bu nedenle modelde kültürel evren ve kurum dışındaki evren kesişen kümeler biçiminde yansıtılmıştır ve ortak noktaları  bulunmaktadır. Aslında kurumsal imajın kurumda oluşup kurum dışındaki kişiler tarafından çözümlenebilmesini sağlayan da bu kesişimdir. İç ve dış kitlelerin ortak kültürel kodlarının olması sayesinde simge ve semboller anlamlandırılabilmektedir.