Güçlü kültürler, çalışanların yaptıkları işler hakkında kendilerini daha iyi hissetmelerini sağlar dolayısıyla onları daha özverili çalışmaya yatkın hâle getirir. Buna karşılık zayıf kültürlerde değerler ve inançlar net değildir ya da yoktur. Liderleri yapıcı değil yıkıcıdır. Kurumun geleneksel eylemlerinde devamlılık yoktur. Böyle bir kültür içe dönük ve kısa vadeli çözümlere dayalı hâle gelir. Çalışanlar kronik mutsuzluğa kapılır. Zayıf kültürlerde çalışanların moral düzeyi çok düşük ve giriş-çıkış hızı çok yüksektir. Zayıf bir kültür kendi sıkıntılarını beslemeye başlar. Eğer bir kültür zayıf ya da zor durumdaysa çalışanlar korkuya kapılır; kızgın, duygusal ve kopuk hâle gelirler ve bireysel hayatları da yıkıcı bir hâl alır (Deal ve Kennedy, 2000:15).