Önceleri “Kırkambar gemileri” olarak tabir edilen ve birçok yük türünün bir arada taşınması için tasarlanan gemiler, zamanla verimliliklerini yitirmiştir. Çünkü bir gemiye aynı anda çok farklı türde yük yüklenmesi, gemilerin liman zamanlarını, harcanan emeği, maliyetleri ve iş gücü ihtiyacını oldukça arttır. Benzer durum bu gemilerin yüklü bir şekilde ulaştıkları boşaltma limanlarında da geçerlidir. Böyle durumlarda geminin boşaltılması ve sonraki yük için hazırlanması yüksek maliyet ve zaman gerektirir. Bu da birçok açıdan istenmeyen bir durumdur.
Çünkü deniz taşımacılığının temel aktörlerinden birisi olan gemiler, dolu bir şekilde seyir yaptıkça para kazanır, limanda (ya da demirleme alanlarında) durdukça da para kaybeder. Deniz taşımacılığında verimlilik ve kârlılığın arttırılması, gemilerin liman zamanlarının (gemilerin limanda geçirdiği süre) azaltılması, dolayısıyla gemi ve limanların ihtisaslaşması (uzmanlaşma) ile olur. Başka bir ifade ile gemilerin sadece belirli bir yük türünün yüklenmesi, taşınması ve boşaltılması için tasarlanması, yine bu yük türünün elleçlenmesinde ihtisaslaşmış bir terminalden hizmet alması gerekmektedir. Nitekim özellikle 20. yy’da bu değişim ve ihtisaslaşma süreci oldukça hızlı bir şekilde yaşanmıştır. Bugün sadece tek bir yük ve gemi tipine hizmet veren terminaller, tam otomasyonla oldukça yüksek verimlilik düzeylerinde hizmet vermektedir. Bu ünitede yük, gemi ve terminallerin en güncel sınıflandırmaları ayrı alt bölümler hâlinde sunulmaktadır.