Pazarlamanın ilk dönemi; ürün odaklı pazarlama anlayışı olarak tanımlanır. 1925’lere kadarki dönemi ifade eden bu ilk anlayışta, henüz bir rekabetten söz edilemez. Dönemde, ilgi tamamen üretim ve ürün üzerine toplanmıştır. İkinci pazarlama dönemi ise özellikleri itibariyle “Ne üretirsem onu satarım.” anlayışını vurgulayan satış odaklı dönemdir. Bu dönem anlayışında yine rekabetten söz edilmesi mümkün olmamaktadır. Üreticiler ürettikleri ürünleri nasıl etkili satabiliriz üzerine yoğunlaşsalar da satış çabaları henüz ikna odaklı değildir. Üçüncü dönemde ise -pazarlama dönemi- ürünler arasındaki fiziksel farklılıklar giderek ortadan kalkmış, pazarlama iletişimi bütün olarak ikna edici bir çaba olarak düşünülmüştür. 1950’lerden 1980’lere kadar olan dönemi ifade eden bu anlayışta tüketici ihtiyaçları, stratejik olarak göz önünde bulundurulmaya başlanmıştır. Son olarak 1980 ve 90’lar ise daha önceki anlayışlardan farklı olarak etkileşimli bir biçimde tüketiciyi de içeren bir dönemi ifade eder. Promosyon çabalarının tümü, tüketicinin aktif katılımıyla gerçekleştirilir. Bu döneme, “tüketiciye, tüketiciyle birlikte satış dönemi” denilmektedir. Bu dönemde, geç kapitalizmin mantığına uygun olarak “yaşam tarzları” satılmaktadır.