Oy verme kararlarımızda bile sürekli mantıklı davrandığımızı zannediyoruz; aslında kendimizi aldatmak için mantıklı gözükecek gerekçeler uyduruyoruz. Peki, nedir bizi bu mantıksızlığa ve kararlarımızı mantıklı gösterecek gerekçeler uydurmaya götüren şey? Bir de şu yanını düşünün; bir pazar araştırması için anketörlere verdiğimiz cevaplar gerçek beyanlarımız mı? Yoksa toplumun genel kanaatine uygun olduğunu düşündüğümüz cevapları mı veriyoruz? Verdiğimiz beyanlar gerçek beyanlarımız ise davranışlarımız neden farklı oluyor? 2008 yılında yapılan bir çalışma tercihlerimiz ve seçimlerimizdeki kırılganlığı ortaya koyuyor (Berger ve Fitzsimons, 2008: 1-14).

Bu deneyde katılımcılardan ürün tercihlerine dair bir anket doldurmaları isteniyor. Ancak anket soruları, bazıları turuncu renkli bazıları yeşil renkli bazıları da farklı bir renkte ürünlerden oluşuyor. Katılımcılara anketi doldurmaları için rastgele bir şekilde turuncu ve yeşil mürekkepli kalemler dağıtılıyor. Sonuç oldukça ilginç çıkıyor. Turuncu mürekkepli kaleme sahip katılımcılar turuncu renkli ürünleri yeşillere göre daha fazla seçiyor. Yeşil mürekkepli kaleme sahip katılımcılar ise yeşil ürünleri, turunculara göre daha fazla seçiyor. Buradaki karar mekanizmasını etkileyen aslında priming effect diye tabir edilen bir hazırlama sürecidir. Kalemlerin rengi bilinçsiz bir şekilde yakın ve benzer öğelerdeki erişimi artırıyor. Katılımcıların ise hiçbiri kalemin etkisinin farkında değil ve seçimlerini kendilerinin bilinçli bir şekilde yaptıklarını ifade ediyorlar.