Murdock (1990), “özelleştirme hareketi”nin farklılaşan boyutlarını şöyle sınıflandırmıştır:

1. Devlete ait kuruluşların özel girişimcilere satılması,

2. Rekabete açılan pazarların serbestleştirilmesi,

3. Kamu sektöründeki kuruluşların içeriden ticarileştirilmeleri,

4. Kuralların kaldırılması olarak tanımlanan “deregülasyon” süreci. Eşdeyişle, “reregülasyon” olarak bilinen ticari çıkarları öne çıkaracak biçimde yeni kuralların getirilmesi.