İletişim endüstrisinde, “kuralların kaldırılması” olarak tanımlanan “deregülasyon” eğilimi, 1970’lerden başlayarak, özellikle Batı Avrupa ülkelerindeki kamu yayıncılığı tekellerinin ortadan kalkması ve özel radyo ve televizyon yayıncılığının yaygınlaşmaya başlaması sürecini tanımlamak için kullanılmaktadır (Adaklı, 2006). Sözü edilen dönemde, çokuluslu medya şirketleri, örgütsel yapıları üzerindeki pazar kontrolü ve
sınırlamalara karşı “deregülasyon”u savunmuştur. Deregülasyon uygulamaları, iletişim alanında iki şekilde yorumlanmıştır. Birincisi, uzun bir tarihsel geçmişe sahip olan kural ve kanunların, iletişim sektörünün çalışma koşullarında günlük pratiğe dönüşmüş olması nedeniyle gereksizleşmesi ve yasal düzenlemelerin iptal edilmesidir. İkincisi ise, kamu tekelciliğine dayanan sektörel yapının özelleştirmeler sonrasında işlevini yitirdiği durumlarda, yasal düzenlemelerin özel sermayenin istek ve gereksinimlerine
uygun düşecek biçimde yenilenmesidir.