Liberal ekonomi modeli, radyo ve televizyon alanında da, devletin müdahale etmediği serbest girişimi öngörür. Çünkü, radyo ve televizyon yayıncılığı doğrudan liberal demokrasi ile ilişkilendirilerek düşünce ve ifade özgürlüğünün bir parçası olarak görülür. Radyo ve televizyonların da dahil olduğu medya, liberal demokrasilerde yasama, yürütme ve yargıdan sonra “dördüncü güç” olarak görülür. Burada medyaya, kamu adına siyasi otoriteyi denetleyen bir güç atfedilir. Radyo ve televizyonlar aynı zamanda, içeriğindeki çeşitlilikle kamuoyunun serbestçe oluşumu ve kamusal sorunların tartışılmasını sağlayan bir kamusal alan işlevi olarak da sunulur. Bütün bu açıklamalara karşın, radyo ve televizyonlar genel anlamda toplumun ve kamunun değil, güçlü konumdaki kapitalistlerin özel çıkarlarına hizmet eder. İfade özgürlüğü olarak değerlendirildiğinde toplumda, çok küçük bir azınlık grubun kendi fikir ve düşüncelerini topluma yayacak araçlara sahip olduğu; buna karşılık, büyük bir çoğunluğun ise radyo ve televizyon yayıncılığına ancak, dinleyici ve izleyici (tüketici) olarak katıldığı görülür. Liberal paradigmanın en önemli iddialarından olan, radyo ve televizyonların Batı’lı toplumlarda bağımsız bir güç ve özgürlüklerin garantörü olduğu yönündeki sav her zaman geçerli olmayabilir. Radyo ve televizyonların devletle olan ilişkisi zamana, mekâna ve koşullara bağlı olarak değişir. Çünkü, bu alanda devlet, düzenleyici bir konumdadır. Belirli anayasal ve yasal düzenlemelerle siyasiler, radyo ve televizyonlar üzerinde denetim ve kontrol kurarlar. Doğru cevap D'dir.