1946 sonrası yıllar demokrasinin “sivil toplum” formunda şekillenmeye başladığı bir dönem olarak tanımlanmıştır.

Tek partili dönemde sivil toplum büyük gelişme göstermiştir.

1960’lı yıllarla birlikte dünyada dönemsel olarak yaşanan toplumsal hareketlerin ve sivil örgütlerin eylemleri Türkiye’de de yansımalarını bulmuştur.

Çok partili yaşama geçişle amaçlanan demokratik ortam yaratılamamıştır. Çünkü demokrasi, parlamento çoğunluğuna sahip olanın istediğini yapabileceği şeklinde algılanmıştır.

1980 sonrasında Türkiye’de devlet, temelde cumhurbaşkanı ve askerlerin şahsında temsil edilerek devletçi elit kategorisine yerleşmiştir.