Sözsüz iletişim, konuşulan sözü içermeyen ifade, enformasyon verme veya davranış olarak tanımlanabilir. Örnek olarak jestler, yüz ifadeleri, giyiniş, duruş ve ses tonu ile anlatım veya bunlardan anlam çıkarmadır. Dolayısıyla, sözsüz iletişim, bir ilişkinin söz kullanmadan başlatılması, kurulması ve yürütülmesidir. Bununla birlikte, Sözle söylenen bir şeyi “duyarız” ama duyduğumuzu anlayabilmek için, sözle kodlanmış şifreyi (konuşulan dili) bilmemiz gerekir. Sözsüz bir dokunuşu “hissederiz” ama dokunuşla ne söylenmek istendiğini bilebilmemiz için, o tür dokunuşun kullanıldığı bağlamda toplumca atanmış bir anlamı olması ve bu anlamı bizim de bilmemiz gerekir. Sevgi dokunuşu, dostça dokunuş, taciz dokunuşu, takdir dokunuş gibi dokunuşlar, sosyalleşme sürecinde öğrenilir. “STOP” yazısının “dur” anlamına gelmesi için o toplumun “dur” anlamını ataması gerekir. O toplumun “işaret sistemini” bilmeyenler, “stop” yazısının ve “sekizgen stop işaretinin” ne anlama geldiğini bilmezler. Bunu bilmeyen birey kendince bir anlam atayabilir ama bu bir dil olmaz, çünkü kişi öznel anlamlar uydurabilir ama dil sosyaldir/toplumsaldır.