Medya profesyonellerinin çoğu “iyi, doğru ve dürüst” ideallerle gelirler. Dolayısıyla, bu kişilerin öyle bir profesyonel pratik kalıbına sokulması gerekir ki, “istenen amaca” uygun bir şekilde insanların düşünmesini, hissetmesini, inanca sahip olmasını ve davranmasını sağlama yönünde çalışsınlar. Bu bağlamdaki çabalar, profesyonellerin nasıl yetiştirileceğini de içeren biliş ve davranış yönetimindeki gelişmeyi sağlamak yönünde olmuştur. Bu, belli karakterde, bilişte ve davranış kalıbındaki profesyonel yaratma işinde, elbette en etkili “ikna ve biçimlendirme araçlarının başında” az ücretle çalıştırma, sendikasız çalıştırma, iş güvencesinden yoksun bırakma, kolayca işten atma, işsiz bırakma ve başka yerde iş bulmasını engelleme gelir. Buna, iletişim fakültelerindeki eğitimi “meslek okulu eğitimine dönüştürme çabasını ekleyebiliriz: Toplumu, toplum yapısını, tarihi, sosyal örgütlenmelerin işlevlerini bilen ve daha kötüsü sosyal sorumluluğa dayanarak düşünen insan tehlikeli insandır; onun için, çiviyi neden çaktığını, neden öyle çaktığını ve yaptığının öznel çıkarlar ötesindeki sonuçları üzerinde düşünmek, çiviyi çaktırana “sana düşünesin diye para vermiyorum, çak o çiviyi! Çakmazsan, çakacak çok kişi var!” dedirtir. En iyi profesyonel de “çiviyi çıkara uygun şekilde istendiği gibi çakmayı öğrenen ve çakandır;” Böylece egemen çivi çakma pratiği ve düşünsel yapısı sürdürülür.