Aslında, kitle iletişimiyle ilgili kontrole/denetime bakıldığında, sadece devletten gelenle sınırlı olmayan ve çok daha etkili diğer denetim yapılarının çalıştığını görürüz. Dolayısıyla denetim çok safhalı ve çok merkezlidir. Bunlar:

• Sosyal örgütlerdeki pratikler ve genel anlam vermeden geçerek yapılır.

• Pazar güçlerinden geçerek gerçekleşen kontroldür.

• Yasal kurumların güçlerinden geçerek olan kontroldür.

• Medyada sahiplik yapısından geçerek olan kontroldür.

• Şirket amaçlarına bütünleşmiş profesyonel pratikler ve ideolojilerle gelen kontroldür.

• Medya profesyonellerinin ideolojilere ve şirket sahiplerinin çıkar ilişkilerine bütünleşmiş kendi-kendini sansür eden pratiklerinden yapılır.

• Medya sahipleri ve üst yöneticileri arasındaki “geçmiş benzerliği” (aynı/ benzer okullardan mezun olma) ve yaşam benzerliği (aynı eğlence yerlerine, balolara, toplantılara, kulüplere gitme) yoluyla gelen kontroldür.

• Kaynakların diğer enformasyon kuruluşlarının kontrolüyle gelen kontroldür.

• Seçilen kaynakların özelliklerinden geçerek olan kontroldür.

• Bu tür kontrollerden geçerek “üretilene alıştırılmış izleyicilerin” katılımıyla desteklenen kontroldür.

Aranan sonuçlara ulaşma ile ilgili gelişmeler, çeşitli kontrol mekanizmalarını da beraberinde getirmiştir. Fakat her kontrolün/denetimin de olumsuz olarak nitelenmemesi gerekir.