İlk dönemi Batı Avrupa’da 16. ve 17. Yüzyılda, gelişmeye başlayan gazeteciliğe ilişkin etik bir söylemin ortaya çıkışı oluşturmaktadır. Bu dönem gazeteciliğin “ilkel” bir dönemidir ve “haber kitaplarının” editörleri “haberlerinin sıradan gerçekliğe dayandığını” belirterek devlet yetkililerini haberlerinin halk için sakıncalı olmadığına ikna etmeye çalışmıştır. Böylesi bir etik söylem editörler
tarafından yaptıkları işi kavramsallaştırmak ve meşrulaştırmak amacıyla kullanılmıştır.